Lipno – zespół przyrodniczo krajobrazowy

Zespół przyrodniczo – krajobrazowy jest fragmentem krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujący na ochronę ze względu na  walory widokowe, przyrodnicze i estetyczne.

Lipno – zespół przyrodniczo krajobrazowy. Jest to zespół parkowy o charakterze parku dendrologicznego. Ogród dendrologiczny zajmuje obszar 4,18 ha. Miejsce to wiąże się z działalnością Jana Nepomucena Karola Praschmy i jego ogrodnika z Wirtembergii. Rośnie tu wiele okazów drzew także egzotycznych. Do najciekawszych należy ambrowiec amerykański, azalia japońska, grójecznik japoński, różanecznik fioletowy, mahonia pospolita. Wiele okazów zakwalifikowano do najstarszych w Polsce, wśród z nich tulipanowiec amerykański (prawie 200 – letni okaz mierzy w obwodzie 418 cm i ma 30 m wysokości). Jednym z pierwszych nasadzonych tu drzew jest prawdopodobnie pomnikowy żywotnik olbrzymi zasadzony w 1782 roku.

Obiekty dawnego parku i Zespołu Przyrodniczo – Krajobrazowego:

1. Basen wybudowany w 1935 r. przed Olimpiadą w Berlinie i głównej jego części nadano wymiary olimpijskie
2. Kapliczka – wybudowana w piaskowcu, ufundowana przez Elżbietę z d. Stolberg żonę Fryderyka Praschmy. Wewnątrz figurka Madonny z Dzieciątkiem dłuta śląskiego rzeźbiarza Roberta Bednorza. Całość najprawdopodobniej zaprojektował ją niemiecki architekt Hans Polzig.
3. Brama niemodlińska –  między ścianą lasu a ogrodzeniem basenu, po prawej stronie parkowego domostwa przez pozostałości jednej z pięciu bram, wchodzimy do starego Zwierzyńca. Od końca XIX wieku teren Parku dostępny był w sezonie letnim w niedziele i święta dla szerokiej publiczności. Otwierała się wtedy zbudowana z czerwonej cegły w stylu neogotyckim Brama Niemodlińska zwana też Bramą Czarną.
4. Zabudowania parkowe – pierwszy budynek to dawna letnia gospoda z ogrodem, dalej leśniczówka, obydwa budynki o konstrukcji szachulcowej, czyli z tzw. muru pruskiego, zabudowania gospodarcze i niewielki drewniany budynek mieszkalny.
5. Stawy Zofia i Hubertus – Zofia zajmuje powierzchnię 13 ha., a Hubertus, 3 ha., Rowy przekopane na terenie plantacji powiązane są ze sobą i stawem. Tworzyły system nawadniający dzięki, któremu wytworzył się mikroklimat. Dlatego rosną tu rozliczne gatunki roślin i żyją rzadko spotykane zwierzęta. Znaleźć tu można orła bielika, bociana czarnego, prekozy, łabędzie, dzikie kaczki. Wśród roślinności pojawia się strzałka wodna, grzybień wodny, kosaciec wodny i inne. W XIX wieku Hubertus pełnił funkcję kąpieliska zamkowego, a Zofia (poprzednia nazwa Kurpiec) służyła jako staw hodowlany.
6. Głaz narzutowy – pomnik przyrody nieożywionej, pozostałość zlodowacenia (obwód 851 cm). Znajduje się na drodze do Kapliczki zwanej Pustelnią.
7. Kapliczka Pustelnia – wśród świerków i sosen znajduje się drewniana kapliczka z gankiem i czworoboczną latarnią – dzwonnicą, zwieńczona wysokim krzyżem zwana też Chatką Pustelnika. Według legendy zbudowana w XVIII wieku przez francuskich emigrantów, którzy w okresie rewolucji francuskiej 1789 r znaleźli schronienie w dobrach Praschmy. Obok niej  mogiła, która parwdopodobnie kryje szczątki budowniczego. Miejsce żywego kultu wiosną i latem odbywają się tu nabożeństwa.
8. Źródełko Fryderyka – Jest to pozostałość po najdawniejszych XVIII wiecznych założeniach krajobrazu parkowego. Była to życiodajna studnia, która imię otrzymała na cześć pierworodnego syna Karola Fryderyka I (1786 – 1860). Studnia miała być nieodłącznym elementem romantycznego krajobrazu parkowego podobnie jak grób, kapliczka, grób konia, który uratował życie Fryderykowi i ukochanego psa
9. Uroczysko Piekiełko – pozostałość po urządzeniach parkowych z XVIII wieku. Był tam zespół kanałów i wysp będących miejscem pełnych atrakcji przechadzek, tajemne przejścia do miejsc zwanych Niebem, Piekłem, na Pola Elizejskie oraz przejażdżek gondolą. W pobliżu znajdował się amfiteatr, Plac Herbaciny, i Wenecki Most. Uroczysko położone jest w centrum dawnego parku i stąd zapewne rozchodziły się leśne drogi w kierunku takich obiektów jak: Pustelnia, Świątynka Węża, Chiński Pawilon, Kolumnada, i Wieża widokowa. Dziś na próżno, by próbować lokalizować te obiekty, niestety nie zachowały się nawet ruiny.